Πρωί πρωί, γιαγιά κι εγγονές μισονυσταγμένες ακόμα...μιαν αγκαλιά! Ματάκια μισόκλειστα, παιδικά κεφαλάκια που γέρνουν τρυφερά πάνω στην γέρικη αγκαλιά, την πιο τρυφερή, την πιο ζεστή του κόσμου! Κι έπειτα, αρχίζουν τα παραμύθια που ξετυλίγονται, το ένα μετά το άλλο... με απαλή φωνή μέχρι να εξαφανιστεί το γάλα κι από τις δύο φλιτζάνες! Και μετά; Και μετά; Μετά, το ντύσιμο ("οι νυχτικιές είναι για τον ύπνο" ακούγεται η σοβαρή και αποφασιστική φωνή της γιαγιάς) κι ο κάθε ένας στο ...πόστο του.