Προχθές, που λες, ζεστό, καλοκαιρινό βραδάκι, καθισμένοι στην βεράντα κι έχοντας ένα ποτήρι κρύο νερό μπροστά μας συζητούσαμε για το κυριακάτικο φαγητό. Τί να φτιάξω, τί να ετοιμάσω... μια και η παρουσία μιας φίλης θα έκανε τη μέρα και την κυριακάτικη μάζωξη λίγο διαφορετική. Ο ένας δεν ήθελε μοσχάρι, η άλλη αρνούνταν πεισματικά το χοιρινό, η τρίτη ήθελε μπιφτέκια και η μικρή... κοτόπουλο! Άντε βγάλε άκρη! Κι επειδή ...όπου λαλούν πολλά κοκκόρια αργεί να ξημερώσει ...όπως έλεγε και η γιαγιά μου, η τελική απόφαση πάρθηκε εντελώς δημοκρατικά από ένα άτομο... δηλαδή εμένα!